Reeds een jaar waren Frans Mattens en ikzelf het erover eens dat we met enkele trainers de "hoofden" eens bij elkaar moesten steken om onze atleten een nog betere begeleiding te kunnen geven. Samen met Fons Wuyts, Rik Ceulemans, Gille Coeckelberghs en Luk Verlaenen groeide ons team uit tot een aardig ervaren trainerspotentieel.
Uiteraard -het kon ook niet anders- werd eerst gedurende een 1 uur durend gesprek even gepraat over de selectiepolitiek van de VAL. Sportief, matuur en onderhoudend gezien de beide kanten aan het woord kwamen. Hieruit bleek duidelijk dat onze groep pleit voor duidelijke communicatie, regels en respect voor atleten en trainers. Langs de andere kant zal het begrip voor bepaalde beslissingen groter zijn ook al is men niet akkoord met een selectie.
Een pleidooi voor de opvang van atleten die niet mee mogen en de roep om een onafhankelijke bondscoach werd hierbij duidelijk.
Persoonlijk werd me verteld dat het woord "vriendjespolitiek" zwaar gevallen is ... Nu goed naarmate het gesprek vorderde, werd duidelijk dat men dit beter zou begrijpen als men zich eens in de plaats stelt van diegene die niet mee mag ... Anderzijds is een collectief aanvaardbare beslissing moeilijk te bewerkstelligen. Verwonderd waren we wel dat de open brief niet is doorgezonden naar alle instanties zoals gevraagd ... Nu dus nog het antwoord afwachten ... als dat er al zal komen ...

Het tweede deel van deze ronde kreeg iedereen de tijd om te praten over zijn aanpak tijdens de winter. Hierin lagen uiteraard gelijkenissen en verschillen. Onze huistaak bestaat er in dat we elkaars schema eens kritisch gaan bekijken en dan constructieve aanmerkingen gaan maken. Ook werden informele overeenkomsten gemaakt om eens "op visite" te gaan bij de collega coaches.
Voor we het al dan niet beseften was de vergadering die begon om half tien uitgelopen tot 10 na 1 en alles was lang nog niet gezegd. We hopen dat Luk ook het een en ander kan overbrengen en verduidelijken naar de VAL instanties toe.
Fijne ervaring en de wetenschap dat we dit 3-4 x per jaar willen doen, brengt een gevoel van continuïteit in ons groepje. Ik bedank alvast de collega 's voor  hun inbreng. Het was uitermate leerrijk !

  Reeds 42 jaar maak ik deel uit van de Vlaamse atletiekwereld, eerst als atleet en nu ook al meer dan 25 jaar als trainer. In die hele periode heb ik af en toe gepoogd om op een positieve manier de vaak moeilijke materie in beleid en visie te beïnvloeden. Het viel me echter op dat –ondanks oprechte pogingen- ik me achteraf vaak Don Quichote voelde die tevergeefs vocht tegen de bierkaai.

De Vlaamse Atletiekliga kreeg vorig jaar bij monde van Lander Tytgat een fraaie terechte bloemlezing van wat er volgens hem (en velen met hem) precies fout liep in hun selectieprocedure. Mijn vermoeden is dat dit in andere landen zou geleid hebben tot het rollen van koppen en een degelijke herbronning. Bij ons echter vindt men het zelfs niet nodig om te verduidelijken waarom iemand wel en waarom iemand niet naar een Europees Kampioenschap mag. Zelfkritiek schijnt hier niet aan de orde ondanks de jarenlange vraag om transparantie.

Ik moet eerlijk bekennen dat de hiërarchie vaak uitblinkt in het verspreiden van uitermate onvoorspelbare vage selectiecriteria die niet altijd gebaseerd zijn op een eerlijk uitzenden van atleten, maar veeleer op het creëren van mogelijkheden om diegenen uit te zenden die men graag ziet gaan ..liefst geflankeerd door vrienden van the happy few.

Vooraleer ik start met mijn visie over de selectie van dit specifieke kampioenschap, wil ik alvast zeggen dat ik iedereen die geselecteerd is, wil feliciteren met zijn/haar prestatie. Ik ben ervan overtuigd dat de meesten van hen kunnen aanspraak maken op een selectie, maar toch ben ik er van overtuigd dat “anderen” dan ook naar het EK zouden mogen, neen moeten gaan. En neen, het gaat hier heus niet enkel over Thomas de Bock, mijn pupil, die niet mag participeren ondanks een gave prestatie … Mensen zoals een Dries Basemans, Simon Debognies om er maar enkelen te noemen, horen hier ongetwijfeld ook bij. Bij mij gaat het vooral over het geheel van maatregelen en selecties die me totaal onbegrijpelijk overkomen en die langs geen kanten gefundeerd zijn, laat staan uitgelegd ..

Even de feiten op een rijtje nu …Dat men kiest voor talentvolle en beloftevolle jongeren wordt alvast ontkracht doordat men 2 masters meeneemt. Let op, deze masters hebben dit duidelijk verdiend, maar past dit in de optiek van een selectieprocedure waarbij men enkel op resultaat mikt?

De damesatletiek zit niet bepaald in de lift. Iedereen ziet het, iedereen weet het. De trainers in globo zijn het er over eens dat men met meer dan voorzichtigheid dient te selecteren als men effectief wil zuinig zijn met selecties …Ook al zijn er anderen die hoe dan ook opteren eerder voor het sturen van volledige ploegen om de jongeren kansen te geven zich hoe dan ook in de toekomst beter voor te bereiden.

In Vlaanderen opteert men voor het principe: “Werken met 2 maten en twee gewichten”. Enerzijds zuinig zijn met selecties, maar anderzijds 2 wildcards uitreiken … Ik heb geen twijfel over de kwaliteiten van de beide atleten die een wildcard krijgen van de VAL, maar wanneer je enerzijds kiest voor wedstrijden in de Verenigde Staten en niet of nauwelijks deelneemt aan Belgische wedstrijden, moet je mijns inziens niet rekenen op geschenken. En ergens moet ik bekennen dat ik dit zelfs nog aanvaardbaar vind, gezien zijn tweede plaats vorig jaar op het EK.

Wanneer je echter als atlete  uitstapt –met een kwetsuur- en dan nog opgevist wordt voor een selectie bij een –neem het mij niet kwalijk dames- zwakke dameslichting voor het moment, dan breekt mijn klomp. In het verleden trainde ik een atlete die vierde werd bij een heel wat zwaardere lichting als eerstejaars seniore: ze werd gewoon thuis gelaten … zonder één woord van uitleg ..

Een andere atlete liep ooit een wedstrijd niet uit in Roeselare hoewel ze op dat moment zonder pardon de beste was van haar lichting, maar toch werd ze niet opgevist … Ach ja, men beloonde diezelfde atlete enkele jaren later met haar thuis te laten na een “administratieve vergetelheid”. Men was vergeten haar in te schrijven na het lukken van een minimum.

Waarom dan deze atlete wel zou men zich kunnen afvragen? Leg ik de vinger op de wonde wanneer ik zeg dat atleten die aan het sportkot van Leuven zitten een duwtje (zeg maar duw) voor hebben?

Deze praktijken –waarvan er ongetwijfeld nog vele andere voorbeelden zijn bij andere trainers- zorgen er voor dat beloftevolle atleten gedegouteerd raken en uiteraard logischerwijze minder gemotiveerd. Hoe kan men dan als belofte bij de mannen bijvoorbeeld nog gemotiveerd worden als je weet dat je in de buurt van een potentieel podiumkandidaat moet eindigen om mee te mogen. Het belachelijke criterium van “je moet in de buurt van de eerste van de categorie blijven” raakt kant noch wal. Abdi Bashir liep 30 seconden voor de naaste concurrentie uit bij het ingaan van de laatste ronde. Kushandjes en genietend van de overwinning liep hij lachend over de finish in tegenstelling met PJ Hannes die vocht voor de tweede plaats. Tja, wat als Bashir doortrekt? Hoeveel senioren mogen er dan effectief mee?

En als we dan inderdaad eens kijken naar wie er wel mee mag. Acht (!) begeleiders voor 15 atleten … Is dit niet wat veel? Of is het voor deze 8 begeleiders eerder een plezierreisje? Besef dat men met 3 junioren en 3 beloften heren heel wat meer tevredenheid zou gecreëerd hebben en dat er dan evenwicht zou bestaan tussen begeleiding met 4 en 21 atleten. Of is het enkel een kwestie van geld .. dan wordt het hoog tijd dat men geld “zoekt” om bijvoorbeeld de al pover betaalde trainers mee te nemen. Ik hoor het al zeggen ... Waar vinden we dat geld … Wel misschien bij GOLAZO die volgens mij geen bezwaar kan en mag hebben om zowat 2000 à 3000 euro uit te trekken in het belang van de betere atleten … Trouwens,  is geld vragen wel nodig als ik hoor dat men voor 30 teamleden enkel het vliegtuigticket moet betalen ..

Bij dit alles kan men zich de vraag stellen of de werking van de selectiecommissie en überhaupt de hele VAL op dit moment nog een draagvlak van vertrouwen heeft bij de trainers en atleten. Misschien moet men –in alle openheid- de vraag stellen hoe “het veld” denkt over deze manier van autoritair leiden van een liga die al weinig in de pap te brokken heeft door zijn weinig professioneel werken. Velen stellen zich de vraag hoe het komt dat de reclamewereld niet meer geïnteresseerd is in wedstrijden die toch frequent in beeld worden gebracht.

Ook vragen sommigen zich openlijk af of de Crosscup bijvoorbeeld nog lang kan bestaan als je merkt dat atleten die normaliter zonder problemen crossen winnen in eigen streek en dan een stuiver op zak kunnen steken, nu met “oortjes” als prijs naar huis worden gestuurd na een prima prestatie?

Anderen –en dan vooral de (halve) fondtrainers hebben al jaren openlijk kritiek op de jeugdbegeleiding in het algemeen, maar dit blijkt niet eens bespreekbaar … De kritiek wordt in de kiem gesmoord doordat de clubs die het financieel al niet gemakkelijk hebben, een premie krijgen wanneer men het gedicteerde beleid rimpelloos volgt: een “label” …

Misschien spring ik van de hak op de tak en dit bevordert geenszins de duidelijkheid in dit alles. Toch wil ik pleiten voor een bekwaam forum dat bereid is voor het constructief evalueren van de bestaande structuren waarbij op het einde van de rit iedereen zich gelukkig in zijn vel voelt. Dit is op dit moment duidelijk niet het geval. Dit vraagt in de eerste plaats moed en visie van de huidige instanties …

Door de drukte van al onze trainingsactiviteiten en alles wat er omheen draait, zijn we er nog niet in geslaagd om onze twee nieuwe topteam-atleten voor te stellen.
Vandaag verbinden we de wedstrijd in Vilvoorde aan het voorstellen van ons nieuw topteam-lid.
Wie de blog zowat volgt-en dat zijn er nu toch al gemiddeld minimum 500 mensen per dag- zal niet verbaasd zijn dat we Laura Van Havere opnemen in ons topteam. Na haar geflatteerde titel in de 3000m steeple beloften ook al in Vilvoorde, toonde ze weerbaarheid en ... vooral na haar sublieme prestatie in Treviso, waar ze vice-wereldkampioen dryland canicross werd, konden we er echter niet meer omheen. Laura verdient deze opwaardering in het team. Een duidelijk gesprek met de verwachtingen van de coach en een duidelijke "yes" zorgden voor een nieuwe start voor deze getalenteerde tweelingzus.
Vandaag kwam voor haar de "late" start van het cross-seizoen. Pas nu liep ze haar eerste cross in het zwaar bezette senioren-masters veld in Vilvoorde. Collega Frans Mattens is daar mede-organisator en dan zijn we graag van de partij. Laura miste duidelijk wedstrijdritme maar kon toch in dit deelnemersveld een goede 5e seniorenplaats uit de brand slepen (8e overall). Niet om direct van de daken te schreeuwen, maar toch zonder meer goed. We rekenen er nu op dat Laura verder evolueert naar het niveau dat we van haar verwachten. Ik ben er -samen met het begeleidingsteam (Running and More) van The Yellow Armada- van overtuigd dat ons vertrouwen gewettigd is.
Morgen is het alvast een andere nieuwe belangrijke dag ... ook hier is enig positivisme aan de orde ...

Hier klikken om te bewerken.

Niet enkel de wedstrijd in Deinze, maar ook deze in Duffel verdient onze aandacht. Het weekend stond echter voor de meesten in het teken van trainen en screenen. We spreken morgen meer over de screening en de resultaten bij de screening en bespreking tussen het begeleidingsteam. Ondertussen bood Gert Willocx BVBA–oud-leerling- en goede stielman uit Hamme zich aan als sponsor van onze Armada. De gegevens van zijn activiteiten vind je bij sponsors terug alsook onder dit verslag. Maar niet enkel vandaag maar ook morgen bieden we een nieuwe sponsor aan.

Bij “Wedstrijden” vind je het verslag en ook hopen we de weinige ontvangen foto’ s op de blog te kunnen zetten.

Gisterenochtend werd Jente Samson opgenomen op de spoeddienst in Jette wegens hartklachten. Hij werd getroffen door hartsteken en na onderzoek bleek dat een "mechanisch" gevaarlijk defect aan de oorsprong lag van dit alles. Deze ochtend werd hij geopereerd en zijn toestand is stabiel en evolueert gunstig en de hoop op volledig herstel is reëel. We vragen aan de lezers om Jente en zijn ouders op dit moment niet te zwaar te belasten, want de druk is op dit moment idd hoog.
De run and bike in Overmere was ook nu weer een Yellow Armada succes net als de vijfde plaats van Bjorn Willems in Duffel op de korte cross.
Gisteren vond de eerste screening en evaluatie plaats van het topteam door Running and More and hun begeleidingsteam. Ook hier werd leed aangetroffen door het overlijden van de schoonvader van Koen Scheerlinck HIKO. De Yellow Armada wenst hem alle sterkte bij het verwerken van dit verlies. Gezien dit alles beperken we ons verslag en morgen kunnen jullie rekenen op een uitgebreid terugkomen op deze sportief hoogstaande zaterdag wat betreft de theoretische bespreking van ons team en ook de sportieve gebeurtenissen van zondag worden behandeld !

Op 10 dagen voor Roeselare en net voor het toppunt van het voorseizoen cross werd de zware tempo-weerstandtraining ingelast via sessies 1000-en. Op zich al zwaar en de weersomstandigheden vielen nog wel mee, maar waren niet direct "ideaal" te noemen. Het wordt ook behoorlijk koud en dat voelden de atleten dan ook. Cedric Van de Putte besloot omwille van een lichte voetblessure liever geen risico 's te nemen en ook Bjorn Willems en Joeri Van Driessche kregen een aangepast programma te verwerken. Bij de jongeren werkten Stijn Van Buyten en Gilles Tinck doelbewust hun training niet af.
Geen risico' s hoe dan ook. Thomas de Bock bij de heren en de jongere dames in het algemeen maakten het schoon weer op deze training.
Morgen een lichte training en zaterdag wordt voor het eerst eens serieus getraind op de Warande met zoals vaak achteraf een babbeltje op 't Kasteelke in de Warande in Wetteren waar we gezellig kunnen nakaarten bij een gezond drankje.
Voor het topteam is het echter andere koek, maar dat vertellen we jullie morgen wel. Onze vernieuwende aanpak zal zaterdag worden uitgetest ...
Dat onze prestaties niet onopgemerkt blijven kunnen jullie best begrijpen. We kregen daarom een sponsor bij die duidelijk mogelijk in beeld gebracht mag worden.  Bakkerij Caromel in Uitbergen die van heinde en verre wordt bezocht om zijn heerlijke producten. Ook ondergetekende is er een trouwe klant ...
De nodige info omtrent onze nieuwe sponsor die we ten zeerste aanraden, vinden jullie op ons sponsorblad en in hun logo hieronder !

We kregen zonet melding van de coach uit Treviso: onze atleten Cedric en Laura behaalden beiden ZILVER op het WK Mushers te Treviso. Laura strandde op 4 seconden van goud! 
Daar zullen ze wel een lekker glaasje prosecco op drinken ! Welverdiend natuurlijk !!

In Aalter schitterde Thomas De Bock met een reuzenvoorsprong. Minieme Fien Boon maakte een grote stap vooruit en werd vierde. 

Een uitgebreider verslag mag je van de coach zelf verwachten morgen.

Reporters op afstand vanuit Toulouse. 
Ann & Lisa