Schitterende locatie om hard te trainen, stralende zon en ontspanning tot en met achteraf .. wat kan een mens nog meer wensen ? Drie atleten met panache onder de loupe ..
Deze ochtend straalde de zon van bij het ochtendgloren en het werd alras duidelijk dat het een prachtige dag zou worden. De coach spoedde zich met de fiets naar boven met een staalharde Drago die 3 km naar boven spurtte tegen een duizelingwekkend tempo. Ronduit impressionant !
Bij “Verslagen” krijg je een betere kijk op de trainingen en de “foto’s” laten zien hoe de atleten zich achteraf ook uitbundig kunnen amuseren en zo de teamspirit bevorderen.
Maar vandaag behandelen we drie atleten waarvoor we enorm veel respect kunnen hebben. Cedric Van de Putte die met zijn Eliptigofiets 31 km afcroste bespreekt zijn medecompagnon Sander Verminck, de revelatie van de Yellow Armada in 2016 althans bij de mannen.
“Sander Verminck, een toonbeeld van hoe het moet.
Ik zie hem nog steeds voor het eerst zitten in de zetel ten huize Van de Putte. Zijn naam was mij in de voorbije maanden steeds vaker ter ore gekomen. Na jarenlang deel te nemen aan joggings overal ter lande, bereikte hij stilaan een niveau dat dat van de doordeweekse jogging oversteeg. Hij had zich reeds laten aansluiten bij een atletiekclub en geproefd van de atletiek op een hoger niveau. Hij kon er toen nog enkel van dromen zijn stempel te drukken op de atletiekwereld.
De eerste maanden viel vooral zijn luisterbereidheid me op. Sander wou leren hoe alles in zijn werk ging. Hij had dan ook nog veel te leren. Veel atleten stellen steeds meer vragen naarmate men ouder wordt, maar Sander luisterde ook effectief naar wat er verteld werd. Zo overtuigde hij mij van zijn potentieel. Het was dus niet zijn mateloze inzet die hij tentoonspreidde die mij overtuigden van wat hij zou vermogen. Mijn geloof in zijn kunnen werd kracht bijgezet na de eerste lactaattesten. Sander beschikte over een hoop onontgonnen potentieel.
Sander maakte in zijn eerste jaar in ons team reeds een enorme sprong voorwaarts, zowel fysiek als mentaal. Hij stapte af van de mentaliteit van ‘als ik goed kan uitlopen ben ik al tevreden’ en kweekte de mentaliteit van enkel met het beste tevreden te zijn. Zijn progressie moet echter bij vele mensen nog onder de radar zijn gebleven, al was hij inmiddels lid geworden van ons topteam.
Het afgelopen jaar maakte hij echter de volgende stap. Hij was niet langer tevreden met een goede wedstrijd lopen, hij leerde ook wedstrijden in handen nemen en afmaken. Reeds op de eigen stratenloop te Lede maakte hij de wedstrijd hard en wist hij een sterk bezet veld achter zich te houden. Zijn crossen waren op niveau, maar lieten nog niets vermoeden van hoe groot zijn stap dit jaar zou zijn. Pas bij de eerste stratenlopen van het jaar liet hij zien wat hij dit jaar in petto had. Hij verpulverde tot twee maal toe zijn record op de halve marathon, om nog maar te zwijgen van de tien minuten die afdeed van zijn Ten Miles-tijd die dateerde van zijn pre-armada periode. Deze winter proefde hij ook voor het eerste van de indoorpiste, hij mistte nipt het podium op het Vlaamse Kampioenschap, maar een sterk Belgisch Kampioenschap maakte zijn winterseizoen compleet.
De stage in Portugal liet nogmaals zien hoe hard hij gegroeid was. Hij maakte progressie op training, maar besefte tevens dat hij niet steeds tot het uiterste diende te gaan op training. Deze verstandige aanpak loonde meteen, hij domineerde samen met ondertekende het provinciaal kampioenschap 5000m, verpulverde zijn 3000m-tijd en liet van zijn tegenstanders op de Beker van Vlaanderen geen spaander heel. Hij focuste zich echter op het Vlaams Kampioenschap 5000m, hij moest en zou ondertekende opvolgen als Vlaams kampioen. Zo gezegd zo gedaan, hij nam halverwege de wedstrijd in handen en snelde naar de Vlaamse titel in een nieuw persoonlijk record. Eindelijk onder die 15 minuten. De Belgische atletiekwereld leerde Sander nu echt wel kennen.
Nadien ging hij ook nog vlotjes onder de 4 minuten op de 1500m en verbeterde hij op het Belgische Kampioenschap nogmaals zijn 5000m – record. De goedlachse man, telkens goed voor een rake kwinkslag maar met het hart op de juiste plaats, traint nu gefocust voor het tweede deel van het zomerseizoen. Zondag wil hij op de FaakerSeeLauf zijn eerste internationale podium behalen, zijn tegenstand moge gewaarschuwd zijn. Sander is zeker nog niet aan het einde van zijn latijn.“
Remco Smet een jonge junior die nu echt een sprong vooruit maakte …
Remco Smet leerde ik kennen toen hij als miniem bijna continu achteraan bengelde. Met oprechte bewondering zag ik hem echt knokken achteraan. Toen hij bijna verloren voor de atletiek bij de Yellow Armada terecht kwam met zijn neef Stijn Van Buyten had hij nog veel te leren. Nu ik hem als leerling een jaar lang ook in de klas had ben ik Remco nog beter leren kennen hoewel hij niet bepaald een open boek is ..
Dit jaar maakte hij pas echt vooruitgang vnl op de piste waar hij als eerstejaarsjunior zijn records op 400 en 800 meter verpulverde. Een kampioen is Remco niet echt, maar hij zal later als senior ongetwijfeld een middelmaat worden die regionaal gekend zal zijn.
Voor mij is Remco een man die moet groeien in zelfvertrouwen. Hij kan op alle fronten nog een stuk beter en als ik hem vandaag op de 1000-en training zag lopen viel het me op dat Remco echt met vuur zijn training volbracht. Ik ben heel tevreden over hem !
Fientje, Fientje, Fientje …. Of moeten we nu Fien zeggen?
Het jaar begon voor haar met groeipijnen die bleven aanslepen en haar niet toelieten om op niveau te trainen. Vrij normaal voor tieners van haar leeftijd, maar hierdoor kon ze haar niveau van vorig seizoen niet doortrekken. Eenmaal verlost van de groeipijnen kreeg ze de volgende mokerslag te verwerken. Het draaide niet zoals het hoorde op training en algauw kreeg ze het harde verdict: Klierkoorts. Weer enkele weken aan de kant. Maar zoals het spreekwoord luidt: na regen komt zonneschijn! Stilaan kan Fien weer naar behoren trainen en gaat ze stelselmatig vooruit. De grote “foulé”, die haar kenmerkt, begint opnieuw te draaien en op training ziet een getraind oog meteen dat ze al af en toe enkele flitsen tentoon stelt. Als Fien deze stijgende lijn blijft doortrekken, mogen we mooie dingen verwachten tijdens de zomer! Zoveel is zeker. Verder mag ik zeker niet vergeten te vermelden dat Fien graag gezien wordt in de groep. Ze heeft zich moeiteloos geïntegreerd bij de ouderen en dit geeft ook haar zelfvertrouwen een boost. Ze weet dat ze keihard moet werken en dit doet ze dan ook. Ze traint hier op stage heel verstandig: ze wisselt de intensieve trainingen af met relaxte duurlopen. Nog een laatste noot om af te sluiten. Haar winnaarsmentaliteit zal er altijd zijn, want terwijl ik dit artikel schrijf wint ze telkens opnieuw bij het spel “jungle speed”. Keep up the good work, Fien(tje).
Uiteraard kiezen we als sponsor van de dag AC Partners uit Wemmel die een “boontje” hebben voor Fien Boon ! Zij zijn al meer dan 2 jaar onze hoofdsponsor en dat verheugt ons !
Deze ochtend straalde de zon van bij het ochtendgloren en het werd alras duidelijk dat het een prachtige dag zou worden. De coach spoedde zich met de fiets naar boven met een staalharde Drago die 3 km naar boven spurtte tegen een duizelingwekkend tempo. Ronduit impressionant !
Bij “Verslagen” krijg je een betere kijk op de trainingen en de “foto’s” laten zien hoe de atleten zich achteraf ook uitbundig kunnen amuseren en zo de teamspirit bevorderen.
Maar vandaag behandelen we drie atleten waarvoor we enorm veel respect kunnen hebben. Cedric Van de Putte die met zijn Eliptigofiets 31 km afcroste bespreekt zijn medecompagnon Sander Verminck, de revelatie van de Yellow Armada in 2016 althans bij de mannen.
“Sander Verminck, een toonbeeld van hoe het moet.
Ik zie hem nog steeds voor het eerst zitten in de zetel ten huize Van de Putte. Zijn naam was mij in de voorbije maanden steeds vaker ter ore gekomen. Na jarenlang deel te nemen aan joggings overal ter lande, bereikte hij stilaan een niveau dat dat van de doordeweekse jogging oversteeg. Hij had zich reeds laten aansluiten bij een atletiekclub en geproefd van de atletiek op een hoger niveau. Hij kon er toen nog enkel van dromen zijn stempel te drukken op de atletiekwereld.
De eerste maanden viel vooral zijn luisterbereidheid me op. Sander wou leren hoe alles in zijn werk ging. Hij had dan ook nog veel te leren. Veel atleten stellen steeds meer vragen naarmate men ouder wordt, maar Sander luisterde ook effectief naar wat er verteld werd. Zo overtuigde hij mij van zijn potentieel. Het was dus niet zijn mateloze inzet die hij tentoonspreidde die mij overtuigden van wat hij zou vermogen. Mijn geloof in zijn kunnen werd kracht bijgezet na de eerste lactaattesten. Sander beschikte over een hoop onontgonnen potentieel.
Sander maakte in zijn eerste jaar in ons team reeds een enorme sprong voorwaarts, zowel fysiek als mentaal. Hij stapte af van de mentaliteit van ‘als ik goed kan uitlopen ben ik al tevreden’ en kweekte de mentaliteit van enkel met het beste tevreden te zijn. Zijn progressie moet echter bij vele mensen nog onder de radar zijn gebleven, al was hij inmiddels lid geworden van ons topteam.
Het afgelopen jaar maakte hij echter de volgende stap. Hij was niet langer tevreden met een goede wedstrijd lopen, hij leerde ook wedstrijden in handen nemen en afmaken. Reeds op de eigen stratenloop te Lede maakte hij de wedstrijd hard en wist hij een sterk bezet veld achter zich te houden. Zijn crossen waren op niveau, maar lieten nog niets vermoeden van hoe groot zijn stap dit jaar zou zijn. Pas bij de eerste stratenlopen van het jaar liet hij zien wat hij dit jaar in petto had. Hij verpulverde tot twee maal toe zijn record op de halve marathon, om nog maar te zwijgen van de tien minuten die afdeed van zijn Ten Miles-tijd die dateerde van zijn pre-armada periode. Deze winter proefde hij ook voor het eerste van de indoorpiste, hij mistte nipt het podium op het Vlaamse Kampioenschap, maar een sterk Belgisch Kampioenschap maakte zijn winterseizoen compleet.
De stage in Portugal liet nogmaals zien hoe hard hij gegroeid was. Hij maakte progressie op training, maar besefte tevens dat hij niet steeds tot het uiterste diende te gaan op training. Deze verstandige aanpak loonde meteen, hij domineerde samen met ondertekende het provinciaal kampioenschap 5000m, verpulverde zijn 3000m-tijd en liet van zijn tegenstanders op de Beker van Vlaanderen geen spaander heel. Hij focuste zich echter op het Vlaams Kampioenschap 5000m, hij moest en zou ondertekende opvolgen als Vlaams kampioen. Zo gezegd zo gedaan, hij nam halverwege de wedstrijd in handen en snelde naar de Vlaamse titel in een nieuw persoonlijk record. Eindelijk onder die 15 minuten. De Belgische atletiekwereld leerde Sander nu echt wel kennen.
Nadien ging hij ook nog vlotjes onder de 4 minuten op de 1500m en verbeterde hij op het Belgische Kampioenschap nogmaals zijn 5000m – record. De goedlachse man, telkens goed voor een rake kwinkslag maar met het hart op de juiste plaats, traint nu gefocust voor het tweede deel van het zomerseizoen. Zondag wil hij op de FaakerSeeLauf zijn eerste internationale podium behalen, zijn tegenstand moge gewaarschuwd zijn. Sander is zeker nog niet aan het einde van zijn latijn.“
Remco Smet een jonge junior die nu echt een sprong vooruit maakte …
Remco Smet leerde ik kennen toen hij als miniem bijna continu achteraan bengelde. Met oprechte bewondering zag ik hem echt knokken achteraan. Toen hij bijna verloren voor de atletiek bij de Yellow Armada terecht kwam met zijn neef Stijn Van Buyten had hij nog veel te leren. Nu ik hem als leerling een jaar lang ook in de klas had ben ik Remco nog beter leren kennen hoewel hij niet bepaald een open boek is ..
Dit jaar maakte hij pas echt vooruitgang vnl op de piste waar hij als eerstejaarsjunior zijn records op 400 en 800 meter verpulverde. Een kampioen is Remco niet echt, maar hij zal later als senior ongetwijfeld een middelmaat worden die regionaal gekend zal zijn.
Voor mij is Remco een man die moet groeien in zelfvertrouwen. Hij kan op alle fronten nog een stuk beter en als ik hem vandaag op de 1000-en training zag lopen viel het me op dat Remco echt met vuur zijn training volbracht. Ik ben heel tevreden over hem !
Fientje, Fientje, Fientje …. Of moeten we nu Fien zeggen?
Het jaar begon voor haar met groeipijnen die bleven aanslepen en haar niet toelieten om op niveau te trainen. Vrij normaal voor tieners van haar leeftijd, maar hierdoor kon ze haar niveau van vorig seizoen niet doortrekken. Eenmaal verlost van de groeipijnen kreeg ze de volgende mokerslag te verwerken. Het draaide niet zoals het hoorde op training en algauw kreeg ze het harde verdict: Klierkoorts. Weer enkele weken aan de kant. Maar zoals het spreekwoord luidt: na regen komt zonneschijn! Stilaan kan Fien weer naar behoren trainen en gaat ze stelselmatig vooruit. De grote “foulé”, die haar kenmerkt, begint opnieuw te draaien en op training ziet een getraind oog meteen dat ze al af en toe enkele flitsen tentoon stelt. Als Fien deze stijgende lijn blijft doortrekken, mogen we mooie dingen verwachten tijdens de zomer! Zoveel is zeker. Verder mag ik zeker niet vergeten te vermelden dat Fien graag gezien wordt in de groep. Ze heeft zich moeiteloos geïntegreerd bij de ouderen en dit geeft ook haar zelfvertrouwen een boost. Ze weet dat ze keihard moet werken en dit doet ze dan ook. Ze traint hier op stage heel verstandig: ze wisselt de intensieve trainingen af met relaxte duurlopen. Nog een laatste noot om af te sluiten. Haar winnaarsmentaliteit zal er altijd zijn, want terwijl ik dit artikel schrijf wint ze telkens opnieuw bij het spel “jungle speed”. Keep up the good work, Fien(tje).
Uiteraard kiezen we als sponsor van de dag AC Partners uit Wemmel die een “boontje” hebben voor Fien Boon ! Zij zijn al meer dan 2 jaar onze hoofdsponsor en dat verheugt ons !
AC Partners - Consultancy
Koning Albert I Laan 50 bus 1
1780 Wemmel
België
Tel: + 32 2 461 07 04
mailto:mailbox@acpartners.be
http://www.acpartners.be/
Koning Albert I Laan 50 bus 1
1780 Wemmel
België
Tel: + 32 2 461 07 04
mailto:mailbox@acpartners.be
http://www.acpartners.be/
