We hebben idd een grote kuis gevoeld deze nazomer. Vooral de corona-jeugd had het moeilijk en dat merken we aan het aantal cadetten en scholieren. De overblijvers zijn echte "blijvers" en dan is het ook belangrijk dat we aan hen aandacht schenken. Maar onze jeugd is sterk en gemotiveerd. Zodanig dat zelfs 90 % van hen meegaat om stage met trainers Jeroen en Bart naar Nieuwpoort. In Side (Turkije) nemen we slecht 2 atleten mee op "stage" die eveneens vakantie betekent. Toch zullen ze enorm veel kilometers draaien en goed trainen. Ook hiervan mogen jullie alle dagen een verslag verwachten, zodanig dat jullie zien hoe er getraind wordt bij de YA.
Dat is vanaf morgen, maar nu is het de beurt om eens te horen hoe Stefanie D'haen en Bram de Winne hun speciale marathon in Venetië hebben ervaren.
We laten hen aan het woordt. Ladies first !
" Na mijn debuut op de marathon van Rotterdam in april waar ik net niet onder de 3u had gelopen, had ik de marathonmicrobe te pakken en was ik vastbesloten om onder die 3u te gaan.
Mijn keuze voor Venetië: ik vind een marathon iets magisch, en ik wou de 2 componenten, snel en speciaal, de coach wist dat Bram deze marathon had gekozen en al vlug was de keuze gemaakt🤩
In tegenstelling tot Rotterdam had ik deze keer een perfecte voorbereiding! Een goeie halve marathon in Kuurne schepte vertrouwen.
22 oktober: even loslopen na vlucht, t is toch weer nie waar zeker.. die knie weer.. effe naar de coach gebeld, gerustgesteld, waarschijnlijk stress of stressreactie van de afgelopen week, zalf erop en op het gemak al wandelend Venetië een beetje gaan verkennen en startnummer ophalen.
23 oktober: D-day: Goed geslapen, fris en zoveel zin om te lopen!
Om 7u vertrok ik met de bus richting startlijn, alleen.
Ik was maar wat blij dat ik Bram en zijn companen tegenkwam in de startbox.
9u40: start, even zoeken naar dat juiste tempo dat niet makkelijk is tssn die ballonnen en iedereen die een plaatsje wilt rond die pacers, dus Bram en ik hielden dat al vlug voor bekeken.
Voor mij voelden de 1ste 32 km als easy, ik kon mooi mijn tempo behouden en van groepje naar groepje lopen, het meeste van het parcours heb ik alleen gelopen en op gevoel.
Op 32 km was er dan die ellenlange brug, waar ik het even zeer moeilijk kreeg, mentaal en die voeten deden ook verdomd zeer, maar ik wist als dit gedaan was het mooie Venetië op me lag te wachten. Nog een laatste aanmoediging van de coach. Doorbijten en aansluiting zoeken met iemand was het plan, focus!
Vanaf 39 km was er het begin van de 14 bruggen, plassen en ongelijke ondergrond. Je voelt je tempo zakken. Je weet dit van op voorhand en toch ben je teleurgesteld. Maar de omgeving is zo mooi en spectaculair dat je dit al vlug achter je laat.
San Marco over en nog 2 heel lastige bruggen en daar is de finish! Ontlading! Dik onder de 3u! Missie geslaagd! En meteen een gevoel van verlies, want het is voorbij... op deze manier wil ik het nog eens doen😁
Nu even rust om dan een volgende doel uit te zoeken. "
Bram formuleert het als volgt :
"Anderhalf jaar na mijn eerste marathon, de nacht van Vlaanderen in Torhout - de Corona-editie in kleine getale, koos ik ervoor om de uitdaging, een marathon lopen, een tweede keer aan te gaan. De vorige keer was ik nog heel bleu en liep ik op basis van een trainingsschema samengesteld door een loopapplicatie. Dany gaf aan dat hij me graag wou helpen en stelde de afgelopen maanden een wekelijks trainingsschema voor me samen.Dat heb ik zo goed en zo kwaad als het kon opgevolgd, zodat ik klaar was om de marathon in Venetië met een degelijke voorbereiding aan te vatten.
Zondag 23/10 stonden we reeds om 9u10 klaar in de startbox. Het officiële startschot liet een half uur op zich wachten. Toen de RAI, Italiaanse televisiezender klaar was om de live uitzending te starten, weerklonk het verlossende schot. Stefanie en ik startten samen en trachten zo lang mogelijk bijeen te blijven. We volgden de eerste kilometers de pacers van 3:00, die liepen trouwens sneller dan de voorziene 4:15. De ballonnen van de pacers wapperden in ons gezicht, en gaven ons het teken nog iets te versnellen, zodat we de pacers loslieten en een beetje voor hen gingen uitlopen.
Stefanie bleef het hoge tempo volhouden. Ik besloot rond kilometer 15 haar los te laten en mijn eigen tempo te lopen. Er stonden immers nog 27 kilometer op het programma. Langs het water lopen verging me prima. Vanaf kilometer 21 kwamen we meer in het stadsgedeelte van Mestre. Proberen hetzelfde tempo te blijven aanhouden. Het lopen door de straten en tussen de bomen ligt me wat moeilijker. Ik had weinig voeling met het tempo dat ik liep, dus viel ik vaak terug op mijn horloge, dat op die momenten dan vaak niet de correcte min/km weergaf, waardoor ik onnodig ging versnellen.
Na het stadsgedeelte kwam het San Giuliano park, gevolgd door een serieuze heuvel. Die moest ik bekopen bij het betreden van de brug: mijn benen voelden plots als lood. Ik heb toen mijn tempo sterk gereduceerd naar 4'30 - 4'40. De brug was zo'n 5 kilometer lang en voor mij … oneindig.
Een laatste bevoorrading rond 38km was welkom, maar dan kwamen de befaamde Venetiaanse brugjes, wel 14, er nog aan. De laatste vier kilometer waren kwestie van op karakter te lopen en niet te veel proberen na te denken. Ik probeerde het tempo naar omhoog te krijgen, maar de kleine hellingen op de bruggen deden mijn inspanningen constant teniet. Na een rondje op het San Marco-plein probeerde ik nog een tandje bij te steken en zo snel mogelijk te gaan tot de finishlijn. Ja, daar zag ik die eindelijk: nog twee bruggen te gaan en de marathon van Venetië was gedaan."
Ja marathon blijft iets speciaal !
Vandaag zetten we sponsor "Keukens Van Hecke" uit Hamme in het daglicht! Hun professionaliteit heeft me al meerdere keren verrast en wanneer je hun toonzaal bekijkt zeg je sowieso wow. Dus aarzel niet ook bij hen aan te kloppen voor een nieuwe keuken ! Morgen zijn we er alvast met het eerste verslag !
Dat is vanaf morgen, maar nu is het de beurt om eens te horen hoe Stefanie D'haen en Bram de Winne hun speciale marathon in Venetië hebben ervaren.
We laten hen aan het woordt. Ladies first !
" Na mijn debuut op de marathon van Rotterdam in april waar ik net niet onder de 3u had gelopen, had ik de marathonmicrobe te pakken en was ik vastbesloten om onder die 3u te gaan.
Mijn keuze voor Venetië: ik vind een marathon iets magisch, en ik wou de 2 componenten, snel en speciaal, de coach wist dat Bram deze marathon had gekozen en al vlug was de keuze gemaakt🤩
In tegenstelling tot Rotterdam had ik deze keer een perfecte voorbereiding! Een goeie halve marathon in Kuurne schepte vertrouwen.
22 oktober: even loslopen na vlucht, t is toch weer nie waar zeker.. die knie weer.. effe naar de coach gebeld, gerustgesteld, waarschijnlijk stress of stressreactie van de afgelopen week, zalf erop en op het gemak al wandelend Venetië een beetje gaan verkennen en startnummer ophalen.
23 oktober: D-day: Goed geslapen, fris en zoveel zin om te lopen!
Om 7u vertrok ik met de bus richting startlijn, alleen.
Ik was maar wat blij dat ik Bram en zijn companen tegenkwam in de startbox.
9u40: start, even zoeken naar dat juiste tempo dat niet makkelijk is tssn die ballonnen en iedereen die een plaatsje wilt rond die pacers, dus Bram en ik hielden dat al vlug voor bekeken.
Voor mij voelden de 1ste 32 km als easy, ik kon mooi mijn tempo behouden en van groepje naar groepje lopen, het meeste van het parcours heb ik alleen gelopen en op gevoel.
Op 32 km was er dan die ellenlange brug, waar ik het even zeer moeilijk kreeg, mentaal en die voeten deden ook verdomd zeer, maar ik wist als dit gedaan was het mooie Venetië op me lag te wachten. Nog een laatste aanmoediging van de coach. Doorbijten en aansluiting zoeken met iemand was het plan, focus!
Vanaf 39 km was er het begin van de 14 bruggen, plassen en ongelijke ondergrond. Je voelt je tempo zakken. Je weet dit van op voorhand en toch ben je teleurgesteld. Maar de omgeving is zo mooi en spectaculair dat je dit al vlug achter je laat.
San Marco over en nog 2 heel lastige bruggen en daar is de finish! Ontlading! Dik onder de 3u! Missie geslaagd! En meteen een gevoel van verlies, want het is voorbij... op deze manier wil ik het nog eens doen😁
Nu even rust om dan een volgende doel uit te zoeken. "
Bram formuleert het als volgt :
"Anderhalf jaar na mijn eerste marathon, de nacht van Vlaanderen in Torhout - de Corona-editie in kleine getale, koos ik ervoor om de uitdaging, een marathon lopen, een tweede keer aan te gaan. De vorige keer was ik nog heel bleu en liep ik op basis van een trainingsschema samengesteld door een loopapplicatie. Dany gaf aan dat hij me graag wou helpen en stelde de afgelopen maanden een wekelijks trainingsschema voor me samen.Dat heb ik zo goed en zo kwaad als het kon opgevolgd, zodat ik klaar was om de marathon in Venetië met een degelijke voorbereiding aan te vatten.
Zondag 23/10 stonden we reeds om 9u10 klaar in de startbox. Het officiële startschot liet een half uur op zich wachten. Toen de RAI, Italiaanse televisiezender klaar was om de live uitzending te starten, weerklonk het verlossende schot. Stefanie en ik startten samen en trachten zo lang mogelijk bijeen te blijven. We volgden de eerste kilometers de pacers van 3:00, die liepen trouwens sneller dan de voorziene 4:15. De ballonnen van de pacers wapperden in ons gezicht, en gaven ons het teken nog iets te versnellen, zodat we de pacers loslieten en een beetje voor hen gingen uitlopen.
Stefanie bleef het hoge tempo volhouden. Ik besloot rond kilometer 15 haar los te laten en mijn eigen tempo te lopen. Er stonden immers nog 27 kilometer op het programma. Langs het water lopen verging me prima. Vanaf kilometer 21 kwamen we meer in het stadsgedeelte van Mestre. Proberen hetzelfde tempo te blijven aanhouden. Het lopen door de straten en tussen de bomen ligt me wat moeilijker. Ik had weinig voeling met het tempo dat ik liep, dus viel ik vaak terug op mijn horloge, dat op die momenten dan vaak niet de correcte min/km weergaf, waardoor ik onnodig ging versnellen.
Na het stadsgedeelte kwam het San Giuliano park, gevolgd door een serieuze heuvel. Die moest ik bekopen bij het betreden van de brug: mijn benen voelden plots als lood. Ik heb toen mijn tempo sterk gereduceerd naar 4'30 - 4'40. De brug was zo'n 5 kilometer lang en voor mij … oneindig.
Een laatste bevoorrading rond 38km was welkom, maar dan kwamen de befaamde Venetiaanse brugjes, wel 14, er nog aan. De laatste vier kilometer waren kwestie van op karakter te lopen en niet te veel proberen na te denken. Ik probeerde het tempo naar omhoog te krijgen, maar de kleine hellingen op de bruggen deden mijn inspanningen constant teniet. Na een rondje op het San Marco-plein probeerde ik nog een tandje bij te steken en zo snel mogelijk te gaan tot de finishlijn. Ja, daar zag ik die eindelijk: nog twee bruggen te gaan en de marathon van Venetië was gedaan."
Ja marathon blijft iets speciaal !
Vandaag zetten we sponsor "Keukens Van Hecke" uit Hamme in het daglicht! Hun professionaliteit heeft me al meerdere keren verrast en wanneer je hun toonzaal bekijkt zeg je sowieso wow. Dus aarzel niet ook bij hen aan te kloppen voor een nieuwe keuken ! Morgen zijn we er alvast met het eerste verslag !
Keukens Van Hecke
Vossestraat 6a
9220 Hamme
België
Tel.: 052/470787
Fax: 052/477446
info@keukens-vanhecke.be
www.keukens-vanhecke.be
Vossestraat 6a
9220 Hamme
België
Tel.: 052/470787
Fax: 052/477446
info@keukens-vanhecke.be
www.keukens-vanhecke.be
