Na zijn werkjaren bond hij zich aan de coach en bijna dagelijks werd er gelopen of gewandeld in de natuur.
Drago was een atleet en samen met zijn "moeder" Aika een vreugde in ons leven.
Nu zit ik hier verweesd met tranen in de ogen .. dit had ik (wij) niet verwacht toen ik hem deze namiddag naar Wetteren bracht bij dierenarts Veronique Rousseau. Toegewijd als altijd zocht en vond ze een oorzaak. Spoed in kliniek in Merelbeke bracht geen soelaas. Ondanks tegenpruttelen, brachten we Drago naar huis ... naar zijn "nest". Afscheid nemen van medebaasje Cedric, Ingrid, Thomas, Laura, Elien en oppaster Christiane. Afscheid nemen van ook zijn trouwe medediertjes Aïka en Musti en ja ... ook van mij die aangeslagen achterblijf.
Het klinkt misschien enorm melig, maar geloof me .. een keiharde ervaring die zijn sporen nalaat, meer dan men kan vermoeden. Bedankt alvast voor de steunbetuigingen die we al kregen...