Net voor de vakantie werd ik –zoals het nogal eens placht te gebeuren- twee keer op 1 dag geconfronteerd met mensen die menen me beter te kennen dan ikzelf. Vooral de tweede keer was het echt een ironische situatie toen ik vaststelde dat een lieve jongeman zijn ongezouten mening stond te geven over de trainer van AC Hamme Dany Van de Putte. Toen ik zo na een tijdje me nauwelijks kon inhouden van lachen over de massa ’s vooroordelen die doelgericht door
sommigen de wereld worden ingestuurd, werd het de jongeling duidelijk dat er iets niet pluis was .. Na een gesprek van zowat een kwartiertje was de jongeman gekeerd en had hij een les geleerd: beoordeel nooit iemand zonder dat je de persoon in kwestie kent en/of gesproken hebt ..
Ondanks het banale van dit feit, moest ik toch even bekomen van dit alles: ik ben nu zowat 25 jaar intensief bezig als coach en eigenlijk stel je vast dat de atletieksport nog steeds erg kortzichtig is. Gelukkig heb ik me nooit zoiets erg lang aangetrokken; van een wijs collega-trainer Fernand Tassent
kreeg ik deze raad: “Dany, laat je beïnvloeden door mensen die het goed voorhebben met je, maar wijk niet af van je sportieve visie !”
Sinds drie jaar kan ik ongebreideld mijn sportieve visie ook daadwerkelijk ten uitvoer brengen (met dank aan AC Hamme en de kern Berlare-Uitbergen): ik hou me aan de bestuurlijke regels en op sportief gebied heb ik mijn lijn, een lijn die gedeeld wordt door mijn assistent-coaches, maar
bij wie ik best goed kan verdragen dat men zijn eigen accenten kan en wil leggen. Al zeg ik het zelf, ik vermoed dat ik één van de meest democratische trainers ben die er in de Vlaamse atletiekwereld rondlopen. Dit was een leerproces: aanvankelijk als trainer van pupillen en miniemen leerde ik dat de "relatieve" successen die ik had, niet blijvend zouden geweest zijn indien ik niet mee –evolueerde met mijn atleten. Een voorbeeld hiervan was Veerle Van der Heyden die vanaf pupil tot senior meedraaide aan de top. Toen kwam de tijd dat ik inzag dat men de atleet een vorm van inspraak moet geven wanneer men een hoger niveau wenst te bereiken. Noem het misschien de periode
Selien de Schrijder. De verdere evolutie kwam echter toen de Yellow Armada volop tot ontwikkeling kwam nadat er niet direct een echt boegbeeld meer was en zie ..
door de goede samenwerking van de atleten onderling enerzijds, maar ook door de goede communicatieve band coaches – atleet anderzijds kregen we meerdere boegbeelden in verschillende disciplines ook naast de zuivere atletieksport.
Communicatie is één zaak, maar de coach staat als sportief analist boven zijn atleten, maar 300 procent achter zijn atleten. Hoe beter zij de coach verstaan, des te beter zullen ze samenwerken.
De volgende stap nu: hoe gaan we verder ? Voor deze vakantie zette ik de eerste stap om de begeleiding volledig te omkaderen en we wachten vol ongeduld af of dit nu ook tot zijn recht zal komen. Na ons gesprek over dit issue ben ik er van overtuigd dat deze vorm van omkadering onze atleten nog een stap verder kunnen brengen. De medische begeleiding onder de vakkundige leiding
van Jan Olbrecht is al een surplus net als de samenwerking met Dokter de Maeseneer (Provitalen).
Het topteam dan: aanvankelijk zagen veel dit als een bedreiging voor de hele Yellow Armada. De strenge criteria enerzijds om er in te komen en de behoudscriteria anderzijds tonen aan dat het ernst is met dit initiatief. Het draait helemaal niet om geld, maar om de wil om er te komen onafgezien of de prestaties nu eens mee of tegenvallen! Geen enkel atleet kan een heel seizoen
draaien en ik merk meer dan eens dat sommige atleten telkens rond dezelfde periode goed in vorm zijn.
Binnenkort brengen we verslag uit wie in het seizoen 2013-2014 de normen haalde en wie niet en … twee atleten verkozen om een tijdje (?) niet meer bij ons topteam te zitten. Beide atleten hebben hiervoor een gegronde reden die we respecteren. Het belet hen niet met evenveel liefde en inzet deel te nemen aan onze talrijke groepstrainingen.
De atleten weten dat “iedereen” een gelijke is in de groep en dat ik evenveel plezier beleef aan het record van een minder getalenteerd atleet. Belangrijk is dat iedereen het beste van zichzelf geeft in een sfeer van vriendschap en teamspirit .. en dit ziet men ook in vele andere clubs: We zijn één team !
De hele Yellow Armada moet zich nog verder ontwikkelen: cadetten en scholieren moeten zich verder uitbouwen en daar zijn we aardig mee bezig. Dit is teamwork zonder meer van al onze coaches. Het is wel belangrijk dat de coherentie tussen de (halve)fondatleten Hamme-Berlare sterk blijft, maar daar twijfel ik niet aan.
De jeugd (benjamins, pupillen en miniemen) dan was tot voor een maand een beetje mijn zorgenkind, maar na verschillende gesprekken achter de colissen, lijkt de boost duidelijk gekomen ! De trainers en ouders + kleine atleetjes hebben het begrepen; het wordt menens en we kijken uit naar de nieuwe groep atleten die binnenkort onze atletiekterreinen in Berlare, Overmere en Uitbergen zullen bevolken. We zijn er klaar voor mede dankzij onze vele sponsors die het
begrepen hebben: dit team werkt !
Ondanks de vele vooroordelen kan men merken dat “ teamwork” voor mij onontbeerlijk is ! Ook de steun van de vele mensen rondom mij; mijn gezin en dan vooral Ingrid die vaak mijn nukken moet verdragen als het eens wat minder gaat en die bovendien uren achter de computer moet kruipen om de foto’s op de juiste plaats te krijgen alsook mijn gezin dat vaak “moet” meegaan in ons druk
bestaan.
Het was leuk even mijn vele gedachten die al een tijd door mijn hersenpan schieten, neer te pennen. Hopelijk is het voor jullie niet té positief en "melig" geformuleerd, maar het bewijst wel de positieve inslag van onze groep.
Jullie zijn misschien verrast van deze plotse ernstige noot van de
coach, maar neem het van me aan dat het ernst is bij de coach: ik ben opgeladen
!
sommigen de wereld worden ingestuurd, werd het de jongeling duidelijk dat er iets niet pluis was .. Na een gesprek van zowat een kwartiertje was de jongeman gekeerd en had hij een les geleerd: beoordeel nooit iemand zonder dat je de persoon in kwestie kent en/of gesproken hebt ..
Ondanks het banale van dit feit, moest ik toch even bekomen van dit alles: ik ben nu zowat 25 jaar intensief bezig als coach en eigenlijk stel je vast dat de atletieksport nog steeds erg kortzichtig is. Gelukkig heb ik me nooit zoiets erg lang aangetrokken; van een wijs collega-trainer Fernand Tassent
kreeg ik deze raad: “Dany, laat je beïnvloeden door mensen die het goed voorhebben met je, maar wijk niet af van je sportieve visie !”
Sinds drie jaar kan ik ongebreideld mijn sportieve visie ook daadwerkelijk ten uitvoer brengen (met dank aan AC Hamme en de kern Berlare-Uitbergen): ik hou me aan de bestuurlijke regels en op sportief gebied heb ik mijn lijn, een lijn die gedeeld wordt door mijn assistent-coaches, maar
bij wie ik best goed kan verdragen dat men zijn eigen accenten kan en wil leggen. Al zeg ik het zelf, ik vermoed dat ik één van de meest democratische trainers ben die er in de Vlaamse atletiekwereld rondlopen. Dit was een leerproces: aanvankelijk als trainer van pupillen en miniemen leerde ik dat de "relatieve" successen die ik had, niet blijvend zouden geweest zijn indien ik niet mee –evolueerde met mijn atleten. Een voorbeeld hiervan was Veerle Van der Heyden die vanaf pupil tot senior meedraaide aan de top. Toen kwam de tijd dat ik inzag dat men de atleet een vorm van inspraak moet geven wanneer men een hoger niveau wenst te bereiken. Noem het misschien de periode
Selien de Schrijder. De verdere evolutie kwam echter toen de Yellow Armada volop tot ontwikkeling kwam nadat er niet direct een echt boegbeeld meer was en zie ..
door de goede samenwerking van de atleten onderling enerzijds, maar ook door de goede communicatieve band coaches – atleet anderzijds kregen we meerdere boegbeelden in verschillende disciplines ook naast de zuivere atletieksport.
Communicatie is één zaak, maar de coach staat als sportief analist boven zijn atleten, maar 300 procent achter zijn atleten. Hoe beter zij de coach verstaan, des te beter zullen ze samenwerken.
De volgende stap nu: hoe gaan we verder ? Voor deze vakantie zette ik de eerste stap om de begeleiding volledig te omkaderen en we wachten vol ongeduld af of dit nu ook tot zijn recht zal komen. Na ons gesprek over dit issue ben ik er van overtuigd dat deze vorm van omkadering onze atleten nog een stap verder kunnen brengen. De medische begeleiding onder de vakkundige leiding
van Jan Olbrecht is al een surplus net als de samenwerking met Dokter de Maeseneer (Provitalen).
Het topteam dan: aanvankelijk zagen veel dit als een bedreiging voor de hele Yellow Armada. De strenge criteria enerzijds om er in te komen en de behoudscriteria anderzijds tonen aan dat het ernst is met dit initiatief. Het draait helemaal niet om geld, maar om de wil om er te komen onafgezien of de prestaties nu eens mee of tegenvallen! Geen enkel atleet kan een heel seizoen
draaien en ik merk meer dan eens dat sommige atleten telkens rond dezelfde periode goed in vorm zijn.
Binnenkort brengen we verslag uit wie in het seizoen 2013-2014 de normen haalde en wie niet en … twee atleten verkozen om een tijdje (?) niet meer bij ons topteam te zitten. Beide atleten hebben hiervoor een gegronde reden die we respecteren. Het belet hen niet met evenveel liefde en inzet deel te nemen aan onze talrijke groepstrainingen.
De atleten weten dat “iedereen” een gelijke is in de groep en dat ik evenveel plezier beleef aan het record van een minder getalenteerd atleet. Belangrijk is dat iedereen het beste van zichzelf geeft in een sfeer van vriendschap en teamspirit .. en dit ziet men ook in vele andere clubs: We zijn één team !
De hele Yellow Armada moet zich nog verder ontwikkelen: cadetten en scholieren moeten zich verder uitbouwen en daar zijn we aardig mee bezig. Dit is teamwork zonder meer van al onze coaches. Het is wel belangrijk dat de coherentie tussen de (halve)fondatleten Hamme-Berlare sterk blijft, maar daar twijfel ik niet aan.
De jeugd (benjamins, pupillen en miniemen) dan was tot voor een maand een beetje mijn zorgenkind, maar na verschillende gesprekken achter de colissen, lijkt de boost duidelijk gekomen ! De trainers en ouders + kleine atleetjes hebben het begrepen; het wordt menens en we kijken uit naar de nieuwe groep atleten die binnenkort onze atletiekterreinen in Berlare, Overmere en Uitbergen zullen bevolken. We zijn er klaar voor mede dankzij onze vele sponsors die het
begrepen hebben: dit team werkt !
Ondanks de vele vooroordelen kan men merken dat “ teamwork” voor mij onontbeerlijk is ! Ook de steun van de vele mensen rondom mij; mijn gezin en dan vooral Ingrid die vaak mijn nukken moet verdragen als het eens wat minder gaat en die bovendien uren achter de computer moet kruipen om de foto’s op de juiste plaats te krijgen alsook mijn gezin dat vaak “moet” meegaan in ons druk
bestaan.
Het was leuk even mijn vele gedachten die al een tijd door mijn hersenpan schieten, neer te pennen. Hopelijk is het voor jullie niet té positief en "melig" geformuleerd, maar het bewijst wel de positieve inslag van onze groep.
Jullie zijn misschien verrast van deze plotse ernstige noot van de
coach, maar neem het van me aan dat het ernst is bij de coach: ik ben opgeladen
!
